Het Underground Forest (UF) is zo dicht dat de locatie van de heipalen ten opzichte van de geplande bovengrond niet meer relevant is. Er ontstaat een tapijt van paalkoppen op een meter onder het grondwaterpeil die een universele ondergrond vormen, waardoor met gebruik van opzetstukken (oplangers) een potentiële bouwlocatie verandert van slappe grond van eentje waarop je duurzaam op staal kunt bouwen. Duurzaam, omdat bij functiewijziging van de het maaiveld, de fundering gewoon blijft zitten voor een volgend project: woningbouw, wegaanleg, landbouw of nog een bovengronds bos er op.
De combinatie van grote oppervlakten in hoge dichtheid met vaste patronen, leent zich uitstekend voor robotisering waardoor de kosten van het UF gereduceerd worden. Dat kan bovendien elektrisch waardoor de impact op klimaat en NOx verwaarloosbaar is. De robot moet nog ontwikkeld worden, maar uitgaande van de volgende principes zou dat uitvoerbaar moeten zijn.
- Het Underground Forest wordt alleen toegepast op slappe grond, dus klei of veen met een grondwaterstand tot een meter onder het maaiveld. Dat, in combinatie met de geringe diameter van de paal (ca 15cm aan de punt), heeft tot gevolg dat er weinig energie nodig is om de paal tot de eerste zandlaag te slaan. Een standaard elektrische graafmachine met een tril-opzetstuk kan hem in de grond drukken en natrillen.
- Qua vermogen en heitechniek kan zo’n graafmachine als voorbeeld dienen.
- Om echt snel te kunnen werken, zou hij vanaf de zijkant steeds gevoed moeten worden met palen die een grijper uit de voorraad pakt. Twee minuten voor elke paal zou haalbaar moeten zijn.
- Een standaard priem kan de locatie markeren met een gat van twee meter diep waardoor vervolgens de paal er in gezet kan worden om vervolgens door te drukken.
- Als de priem en de trilkop naast elkaar zitten op 50cm afstand, kan in één stand een paal de grond in en het volgende gat gepriemd worden. Daarna is het een kwestie van een halve meter opschuiven en REPEAT.
- Met GPS/Galileo wordt de regel recht gehouden en de volgende regel precies geschreven. Het kan ook dat een bijzonder patroon over de locatie wordt geschreven om te voorkomen dat met de horizontale volumetoename de buitenste palen naar buiten gedrukt worden.
- De kop van de paal wordt steeds een meter onder het maaiveld gedrukt waarbij het belangrijk is dat alle paalkoppen ten opzichte van elkaar een tweedimensionaal vlak vormen.
- De palen verdwijnen na het ‘bouwrijp’ maken dus uit het zicht en de grond sluit zich er boven. Als er op gebouwd wordt (dat hoeft net persé) wordt op de plekken waar een oplenger nodig is, de grond een meter afgegraven.
- Er zit ook een exact registratiesysteem in de heirobot zodat van elke paal bekend is waar het hart van de paalkop zit.
- De proef van 1 kiloton CO2 (5 tot 8 are, afhankelijk van de diepte van de zandlaag) kan geheid worden met een bestaande conventionele heimachine. De prijs om te heien is dan hoger per paal, maar je kunt de investering in de robot uitstellen tot het succes van de proef is aangetoond. Als we op grotere schaal gaan werken, gebeurt alles natuurlijk elektrisch of op waterstof.